سلام دوستان

اول بابت دیشب منو ببخشید که مجبور شدم وسط حرفام برم.

به به ببین چه خبره!کم کم ما قرمزا با همین تعداد کممون کل وبلاگ رو تصاحب می کنیم این سبزا رو ببین یه عدشون که در گیر امتحانات هستن.سرکرده ی آشوبشونم که رفت سر کار و یه چند روزی نیست به به چقدر هوا خوبه....

بریم سراغ ادامه ی بحث راههای فراموش کردن.خوب حرفایی که تو قسمت قبلی زدم راههای پیشگیری بود که رو من تاثیر داشت حالا طبق تجربیاتی که از دوستان دارم میخوام چندتا راه  واسه درمان بگم که موضوع عمومی بشه.اول اینکه معمولا وابستگی های اشتباه از روی یه عادت شروع میشن اینکه طرفین یا همدیگرو خیلی میبینن یا خیلی بهم زنگ میزنن یا خیلی چت میکنن یا هم خیلی اس ام اس بازی میکنن و وقتی به دلایلی مجبور میشن این عادت رو کنار بذارن تازه میشه اول گرفتاری ها.از نظر من این دسته افراد یه جورایی معتاد محسوب میشن مثلا طرف هی گوشیشو برمیداره چک میکنه انگار منتظر یه پیام هست و وقتی میبینه نیست کلافه میشه حس کمبود یه چیز مهم توزندگیشو میکنه.

اول اینکه اگه شماره ی طرف رو حفظ نیست بهتره از گوشیش پاکش کنه تا وسوسه نشه که بخواد بهش اس بده.اگرم حفظه از طرفش بخواد که اون خطشو عوض کنه.که درمورد چت و آی دی هم صدق میکنه.

یه چیز دیگه که من زیاد دیدم اینه که افراد تو این موقع آهنگای غمگین زیاد گوش میدن خودشون فکر میکنن که دارن گریه میکنن و آروم میشن ولی از نظر من اشتباه محضه چون نه تنها کمکی به فراموش کردن طرف نمیکنه بلکه احساسش رو تشدید میکنه تا یه جورایی اوضاع قبلی تکرار بشه واصلا نمی فهمه به صلاحش هست یا نه!(یه شوخی:ساسی مانکن خوبه ها)

البته یه چیز دیگه که به بعضیا کمک کرده اینه که بگردن و یکی دیگه رو جایگزین کنن البته اینبار با دقت بیشتر در انتخاب و برقراری ارتباط...

مهمترین و سالم ترین راه هم که همه میدونن کمک خواستن از خدا هست و حس کردنش تو تمام لحظات زندگی واینکه خدا همیشه واسه آدم یه سورپرایز اساسی داره که فقط صبر ما رو میطلبه.

خوب همیشه گذشت زمان هست که به فراموش کردن کمک میکنه و اینکه یادمون باشه هیچکس بهتر از مخود آدم نمیتونه به خودش کمک کنه همونطور که هیچکس بهتر از ما نمیتونه ما رو فریب بده.

امیدوارم بچه ها وقت کنن که این مطالب رو بخونن و نظرشونو بگن.

شادباشید و سربلند